Meer structurele aandacht voor de reken-wiskundige basisvaardigheden is essentieel, maar hoe doe je dat binnen een vol programma, waarbij de methode ervan uitgaat dat de kinderen alles inmiddels begrijpen, kunnen en beheersen?

In de teamkamer zucht Eise bij het nakijken van het rekenwerk van haar groep 7. 'Ze kennen de tafels gewoon niet', merkt ze op. 'Die moeten ze in groep 5 al kennen . En nu maken ze de grote vermenigvuldigingen daardoor ook niet goed.' Marianne, leerkracht van groep 5, kijkt op: 'Die hebben ze toch echt gehad', is haar reactie. Basale rekenvaardigheden Veel leerkrachten zullen bovenstaande situatie herkennen. Wat kan er aan de hand zijn? Het kan zijn dat de kinderen de tafels wel kenden in groep 5, maar niet voldoende hebben onderhouden en weer zijn vergeten. Het klopt dat er onderwijs gegeven is in de tafels en dat de kinderen die veel hebben geoefend.

Maar aanbod betekent nog geen beheersing, terwijl de leerkracht van groep 7 ervan uitgaat dat de kinderen de tafels vlot uit het hoofd kennen. Hoe kun je anders grotere bewerkingen uitvoeren of rekenen met breuken en procenten? Maar ook: wat bedoelt Eise precies met 'ze kennen de tafels niet'? Alle leerlingen? Alle vermenigvuldigingen uit alle tafels? En gaat het om 'niet kennen' of 'niet (vlot) kunnen oplossen'? Uit onderzoek (Meijerink, 2008; Danhof et al , 2013) blijkt dat de beheersing van de basale rekenvaardigheden bij veel leerlingen stagneert en dot deze stagnatie het verdere rekenen ernstig belemmert. Je kunt je natuurlijk afvragen of leerlingen zich deze vaardigheden nog wel moeten eigen maken in een wereld waarin computers of smartphones het rekenen eenvoudig kunnen overnemen en het meer gaat om kritisch denken en problemen oplossen. Hoewel er binnen het onlwikkelen van het curriculum voor de toekomst (Curriculum.nu) ook voor het leergebied rekenen-wiskunde kritisch nagedacht wordt over de vraag wat de leerling van nu nodig heeft aan reken-wiskundige vaardigheden voor zijn.

Artikel hier verder lezen

Bron: JSW juni 2018